|
Makureshi walitoka wote wakubwa kwa wadogo wenye hadhi na
watumwa kwa ajili ya kukutana kivita na Muhammad ibn ‘Abdillah katika uwanja
wa Uhud; huku vifua vikiwa ni vyenye kusheheni bughudha na chuki na damu ya
kisasi kwa waliouawa katika Badri ilikuwa ikiwachemka.
Hawakutosheka
na hayo tu, bali walitoka mpaka na wanawake wa kikureish wakiwa na lengo la
kuhamasisha wanaume kupigana na kuzidi kuthibitisha wapiganaji wao na
kuwafanya wawe imara kila pale watakaporudi nyuma na kuwa dhaifu.
Jumla
ya waliotoka katika wanawake alikuwa ni Hindu bint ‘Utbah, mkewe Abu Sufiani
na Raytah bint Munabih mkewe ‘Amrou ibn Al ‘Asi na Sulafa bint Sa’ad pamoja
na mumewe Talha na watoto wake watatu; Musafiyu na Al julasi na Kilabu pamoja
na kundi kubwa la wanawake.
Makundi
mawili yalipokutana katika Uhud na moto wa vita ukazidi kukolea, Hindu ibn
‘Utbah alisimama pamoja na wanawake aliokuwa nao, wakawa wamesimama nyuma ya
safu wakiwa wamebeba dufu huku wakizipiga na kusema, “Ikiwa mtasonga mbele
tutawakumbatia na kukutandikieni vyema, Ama mkikimbia tutawakimbia mkimbio usio
na mahaba”
Ilikuwa
wimbo wao huu ni wenye kuzidisha hamasa ya jeshi, na ukawa unawaingizia na
uchawi ndani ya nafsi zao.
Baada
ya vita kumaliza na makureshi kupata ushindi juu ya waislam, wanawake
walisimama wakiwa wamegubikwa kwa furaha ya ushindi, wakaanza ufisadi na
kupiga vigelegele hapo kwenye medani ya vita. Pia wakawa ni wenye kukatakata
viungo na kupasua matumbo ya (mashahidi wa kiislamu) wakitofua macho wakikata
masikio na pua. Hakuwa anahisi mmoja wao amelipiza kisasi chake ila baada ya
kukatakata pua na masikio na kutunga mfano wa kidani au bangili na kujivisha
yote hayo yakiwa ni kisasi kwa jamii zao baba au ndugu au ami waliouawa
katika Badr.
Lakini
Sulafa bint Sa’ad hali yake ilikuwa ni kinyume na wengineo katika wanawake wa
kikureish. Hofu na wasiwasi vilimzunguka akisubiri kukabiliana na mumewe au
mmoja kati ya watoto wake watatu, ili aweze kupata habari na kushiriki na
wanawake wengine kusherehekea ushindi.
Lakini
bahati mbaya ilikuwa subira yake!. Akawa yuko ndani ya medani ya vita akichunguza
nyuso za waliokufa ghafla akajikuta mbele ya uso wa mumewe akiwa amekwisha
kufa na amejawa damu.
Akachupa
kama simba majeruhi akawa ni mwenye kutupa jicho huku na kule akitafuta
wanawe Musafiyu na Kilabu na Al julasi. Mara aliwaona wametawanyika kwenye
uwanja wa Uhud, Musafiyu na Kilabu wakiwa wamekwisha kufa, ama Al julasi
akiwa yumo akitweta pumzi za mwisho.
Akamkumbatia
akiwa akimtuliza na sakarati za mauti na akakiweka kichwa chake mapajani
akawa anampangusa pangusa damu usoni na midomoni. Hakika Sulafa machozi
yalimkauka machoni mwake kwa kishindo cha msiba.
Akamuelekea
mwanawe na kumuuliza: "Nani ulipigana nae?" Akawa anajaribu kusema
lakini sakarati ya mauti ilimzuia. Nae akazidi kumuuliza na akapata kauli
akasema: “Asim ibn Thabit. Na kaka yangu Musafiyu vile vile
amekwishafariki".
Wazimu
ulimpanda Sulafa akawa anapaza sauti kwa kilio na akaapa kwa laata na uzzah,
kwamba nafsi yake haitotulia wala chozi halitokauka machoni mwake mpaka pale
makureshi watakapomlipizia kisasi chake kwa ‘Asim ibn Thabit na
watakapomletea bufuru lake la kichwa iwe ni bilauli ya kunywea pombe.
Akaweka
nadhiri ya tunzo ya mali aitakayo kwa atakaeweza kukileta kichwa chake.
Habari za nadhiri hiyo zikaenea baina ya makureshi na ikawa kila kijana wa
Makka anatamani kama atakutana na ‘Asim bin Thabit na kukikata kichwa chake
na kukiweka mbele ya Sulafa na kuwa ni mshindi wa zawadi nono.
Waislamu
walirudi Madina baada ya vita vya Uhud, wakawa wanawatakia rehema waliokufa
mashahidi wakawa pia ni wenye kuwalaki kwa kuwapongeza waliopambana kishujaa
akiwemo ‘Asim ibn Thabit, wakawa wanashangaa ni vipi aliweza kuwaangusha watu
watatu wote wa familia moja.
Mmoja
wao alisema: “kuna ajabu gani katika hilo?” “Hamkumbuki Mtume (Sallallahu
‘Alayhi Wasallam) alipotuuliza, kabla ya vita, "Vipi mnapigana?"
akasimama ‘Asim ibn Thabit akachukua upinde wake akasema: “Watu wakiwa karibu
yangu dhiraa mia basi nitarusha mishale, ama wakiwa karibu yangu zaidi basi
ni kuchoma kwa mkuki mpaka ukatike”. Ukikatika tunaweka chini na kutoa panga
na hapo ni kupambana kwa upanga”. Mtume (Sallallahu ‘Alayhi Wasallam)
alisema: "Hivi ndivyo kupigana anaepigana, basi na apigane mfano wa
‘Asim".
Baada
ya kupita muda mfupi kumalizika vita vya Uhud, Mtume (Sallallahu ‘Alayhi
Wasallam) aliwatuma masahaba sita watukufu kwa kazi maalum. Akamchagua ‘Asim
ibn Thabit kuwa ni kiongozi wa kikosi hicho.
Wakatoka
watukufu hao kutekeleza amri ya Mtume (Sallallahu ‘Alayhi Wasallam) na
walipokuwa katika moja ya njia zisizo mbali na Makka, watu wa kabila la
Hudhayl waliwatambua na kuwazingira haraka, ikawa mfano wa kitanzi shingoni
mwa ‘Asim na wenzake, wakatoa panga zao na tayari kwa mapambano.
Hudhayl
wakawaambia: “Nyinyi ni wachache nasi tunakupendeni ndugu zetu hatutaki
kuwadhuru pindipo mtajisalimisha hii ni ahadi na mkataba kwa Allah”. Masahaba
wakawa wanatazamana nyusoni kama vile wenye kushauriana.
‘Asim
akawageukia wenzake na kusema: “Ama mimi sitakuwa katika mikono ya
washirikina". Akakumbuka nadhiri ya Sulafa aliyoitoa kwa ajili yake,
akatoa upanga wake katika ala akasema: “Ewe Mola mimi ni mwenye kuilinda dini
yako na kuipigania. Ilinde nyama yangu na mifupa yangu wala usiisahilishe kwa
adui yeyote wa Allah".
Hapo
akawazungukia Hudhayl yeye pamoja na masahaba wengine wawili wakapambana na
kupigana mpaka kufa mmoja baada ya mwengine. Masahaba waliobaki
walijisalimisha, lakini hawakusalimika ila waliuawa kikhiyana.
Hudhayl
hawakuwa mwanzo wenye kutambua kwamba ‘Asim ibn Thabit ni mmoja wa waliowaua.
Walipojua hivyo walifurahi sana na wakajitamanisha zawadi nono.
Jee
hajawa Sulafa bint Sa’ad ameweka nadhiri ikiwa atakipata kichwa cha ‘Asim ibn
Thabit atakinywelea pombe (kwa kukigeuza bilauli)?
Jee
hakuwa ameahidi zawadi kiwango akitakacho mtu atakaemletea ‘Asim hai au
amekufa?.
Baada
ya muda kupita kwa kufa ‘Asim ibn Thabit. Makureshi walipata habari
kwani Hudhayl walikuwa wanaishi karibu na Makka.
Viongozi
wa Makureshi wakatuma mjumbe kwa waliomuuwa ‘Asim na kuwataka walete kichwa
chake ili watulize joto la Sulafa bint Sa’ad na wawe wametekeleza kiapo chao,
na kupungua huzuni yake ya kuuawa watu wake wote watatu kwenye mikono ya
‘Asim ibn Thabit.
Wajumbe
walichukua mali nyingi na wakatakiwa kuitoa kwa Hudhayl wakikipata kichwa
chake. Hudhayl wakausogelea mwili wa ‘Asim ibn Thabit ili wakikate na
kukitenganisha kichwa na mwili wake. Wakashtushwa na kundi la nyuki wakiwa
wamemzunguka kila upande.
Kila
walipoukaribia mwili, nyuki waliwashambulia nyusoni mwao na mwilini mwao,
waliposhindwa kumfikia baada ya majaribio mengi, wakasema baadhi yao:
“mwacheni hadi usiku uingie na kiza kitande kwani wakati huo kikiingia kiza
nyuki watahama na kukuachieni mwili kwenu”. Wakakaa mahala sio mbali
wakisubiri.
Lakini
mchana haukuwa wenye kuzama na usiku kuingia mara kiwingu kizito kikatanda na
mameso na mangurumo yakapiga. Mvua nzito ilimwagika ikiwa haina mfano tangu
maisha yao yote katika ardhi ile.
Haraka
mabonde yakaanza kujaa na mafuriko yakakumba vilivyopo. Asubuhi kupambazuka,
Hudhayl, wakaanza kuutafuta mwili wa ‘Asim ibn Thabit kila pembe bila ya
mafanikio. Mafuriko yameusafirisha mbali ambapo hawapatambui.
Hakika Allah
(Subhaanahu Wata’ala) ameitikia dua ya ‘Asim ibn Thabit na akauhami na
kuulinda mwili wake tohara usije kuchezewa na kukatwakatwa. Na amekilinda
kichwa chake kitukufu kugeuzwa bilauli ya kunywelewa pombe.
“ Wala
hawakujaaliwa washirikina kuwa ni wenye nafasi mbele ya waumini” Quraan
|
|
Last Updated on Saturday, 12
September 2009 07:39
|
Administrator